NATALIE PORTMAN (Evey)

Aktorką, która do filmu wnosi urodę, wdzięk i rozbrajającą postawę wobec każdego ze swych zadań aktorskich, jest NATALIE PORTMAN (Evey), jedna z najbardziej utalentowanych i poszukiwanych młodych artystek Hollywood.

Oprócz V jak Vendetta Portman pojawi się w izraelskim filmie fabularnym Free Zone, w reżyserii Amosa Gitai. Kręcony w Izraelu i Jordanii Free Zone to rzecz o niecodziennej relacji dwóch kobiet, która zawiązuje się, gdy jedna z kobiet (grana przez Portman) wskakuje do taksówki prowadzonej przez tę drugą. Obie kobiety udają się w podróż, w której na ich drodze pojawiają się bandyci i polityczna intryga. Film po raz pierwszy pokazano na Festiwalu Filmowym w Cannes w roku 2005.

Portman zakończyła też ostatnio pracę przy produkcji Goya’s Ghosts Milosa Formana z Javierem Bardemem. Akcja filmu, wyprodukowanego przez Saula Zaentza, toczy się w roku 1792, kiedy Francisco Goya był najbardziej znanym malarzem Hiszpanii. Jego nastoletnia muza zostaje oskarżona o herezję za sprawą zakonnika, stanowiącego jedną z najważniejszych sił Inkwizycji, gotowego manipulować ludźmi, aby osiągnąć swoje cele. Bardem gra zakonnika, a Portman muzę i jej nastoletnią córkę Alicię, której narodziny mogły być owocem tajemnego związku jej matki z zakonnikiem.

Po zakończeniu tej pracy z początkiem 2006 r. Portman natychmiast przystąpi do realizacji obrazu Mr. Magorium’s Wonder Emporium. Autorem scenariusza jest Zach Helm (Stranger Than Fiction), jest to także jego reżyserski debiut. Komedia science-fiction przedstawia Portman jako kierowniczkę sklepu z zabawkami, który zdaje się ożywać pod wpływem jego ekscentrycznego właściciela, granego przez Dustina Hoffmana. Kiedy ten podupada na zdrowiu, chce przekazać jej sklep, ale z powodu jej depresji sklep, kiedyś pełen życia, zamienił się norę. Producentami filmu są Richard Gladstein i Jim Garavante.

Portman grała też niedawno w ostatniej części drugiej trylogii Gwiezdnych wojen George’a Lucasa zatytułowanej Gwiezdne wojny: część II – Zemsta Sithów, u boku Haydena Christensena i Ewana McGregora. W 2002 r. Portman grała senator Amidalę w Gwiezdnych wojnach: część II - Atak klonów, nakręconej po wielkim sukcesie obrazu Gwiezdne wojny: Część I – Mroczne widmo, w którym po raz pierwszy pojawiła się jej bohaterka. Obydwa filmy, prequele szalenie popularnej trylogii Lucasa z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, biją rekordy również pod względem zysków producentów filmów.

Portman jest laureatką Złotego Globu za najlepszą drugoplanową rolę żeńską, była też nominowana do Oscara w tej samej kategorii za rolę w filmie Mike’a Nicholsa Bliżej, który jest ekranową adaptacją wystawianego na Broadwayu hitu Patricka Marbera. W filmie grają także Jude Law, Julia Roberts i Clive Owen, a jego akcja dzieje się Londynie. Obraz jest intrygującą opowieścią o namiętności, miłości, opuszczeniu i dramacie dwóch par, a jego wątki komplikują się, gdy jeden mężczyzn poznaje kobietę, będącą partnerką drugiego. Portman gra tajemniczą Amerykankę, która podobnie jak inne postaci z filmu, poznaje ciemną stronę swojej seksualności i emocji. Inne osiągnięcia filmowe Portman to nominacja londyńskich krytyków filmowych w kategorii najlepszej aktorki oraz nominacja dla najlepszej aktorki do nagród Online Film Critics i Critics’ Choice Awards. Za najlepszą aktorkę drugoplanową uznali ją także krytycy filmowi z San Diego.

Portman zdobyła także uznanie za swą rolę w filmie Zacha Braffa Powrót do Garden State. Obraz według scenariusza Braffa, w jego reżyserii i z jego udziałem, opowiada dzieje młodego człowieka, który wraca do domu na pogrzeb matki po niemal dziesięciu latach nieobecności w rodzinie. Portman gra Sam, dziewczynę uosabiającą jego całkowite przeciwieństwo. Sam, postać barwna, pełna nadziei i własnych pomysłów na życie, staje się jego przyjaciółką, choć nie chce z nim jeździć samochodem. Jej ciepło i odwaga dają postaci kreowanej przez Braffa odwagę, dzięki której otwiera duszę na radość i ból, które niesie ze sobą nieskończona tajemnica życia. W filmie gra także Peter Sarsgaard.

Portman zdobyła międzynarodowe uznanie za debiut w filmie fabularnym w obrazie Luca Bessona Leon Zawodowiec. U boku Jeana Reno i Gary’ego Oldmana Portman zagrała Mathilde, dziewczynkę uciekającą przed płatnym zabójcą po śmierci rodziców zamordowanych przez skorumpowanego oficera urzędu ds. walki z narkotykami (DEA). Kolejną rolą Portman była doskonała kreacja w filmie Piękne dziewczęta, słodko-gorzkiej komedii w reżyserii Teda Demme’a, w której pojawiły się także takie gwiazdy jak Timothy Hutton, Uma Thurman, Rosie O’Donnell i Matt Dillon.

Wśród innych filmów fabularnych z udziałem Portman jest także ceniona przez krytyków i nominowana do Oscara adaptacja bestsellerowej powieści Wzgórze nadziei z udziałem Jude’a Law, Nicole Kidman i Renée Zellweger w reżyserii Anthony’ego Minghelli; Gdzie serce twoje Matta Williama z udziałem Ashley Judd; Wszędzie byle nie tu Wayne Wanga, gdzie jej partnerką była Susan Sarandon (za rolę w tym filmie była nominowana do Złotego Globu w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa); musical Woody’ego Allena Wszyscy mówią kocham cię, w którym grali także Julia Roberts, Goldie Hawn, Alan Alda i Drew Barrymore; krótki film Toma Tykwera Prawda, będący częścią kompilacji filmu fabularnego Paris je t’aime; czarna komedia Tima Burtona Mars atakuje! Z Jackiem Nicholsonem i Glenn Close; a także Gorączka Michaela Manna z udziałem Ala Pacino, Roberta De Niro i Vala Kilmera.

Portman po raz pierwszy pracowała z Mike’iem Nicholsem grając rolę Niny w produkcji Mewy u boku Meryl Streep, Kevina Kline’a i Philipa Seymoura Hoffmana podczas nowojorskiego Festiwalu Szekspirowskiego. Adaptacja klasycznej sztuki Antoniego Czechowa autorstwa Toma Stopparda stawia współcześnie brzmiące pytania o seks, miłość, rodzinę i sławę. Podczas sezonów 1997-1998 na Broadwayu Portman grała tytułową rolę w Dzienniku Anny Frank, którą USA Today określił jako „przełomową”. Przedstawienie w reżyserii Jamesa Lapine’a proponuje nowe spojrzenie na tę sztukę, między innymi dzięki uwzględnieniu nowych partii tekstu, które znalazły się w pełnym wydaniu Dzienników z roku 1995.